‘In Alkmaar houden we niet van hiërarchie’
Adel verplicht. En daarom is het voor Rick Koks, directeur/eigenaar van een van de grootste bedrijven in Alkmaar, de wereldwijd opererende KOKS Group, vanzelfsprekend om zowel plaatselijke sportclubs, als de ORA financieel te steunen. Een portret van een ambitieuze ondernemer, die het vak vooral in de praktijk heeft geleerd.
Met zijn tweeënveertig jaren is hij nog jong. Hij oogt zelfs nog een stuk jonger. Maar ondertussen heeft Rick Koks een berg ervaring achter de rug, bestaande uit zowel hoogte- en dieptepunten, waar een doorsnee ondernemer toch zeker tien jaar langer over doet. Zo heeft hij het graag. Hij is juist iemand die het moet hebben van leren in de praktijk. Uitdagingen gaat hij daarbij niet uit de weg. Neem alleen al de strijd tegen zijn dyslexie, waar hij nu goed mee om weet te gaan. En hij heeft zijn vliegangst overwonnen. Hij is de confrontatie aangegaan door bewust een exportafdeling op te zetten. Het dwong hem in het vliegtuig te stappen en naar het buitenland te reizen. “Maar ik wilde niet dat ik na een vlucht helemaal ‘wappie’ bij de klant zou zitten.”
Rick Koks. Zeventien jaar was hij toen de avondschool volgde en daarna naar Nyenrode ging. Daar vond hij zichzelf terug als ‘trage leerling, die liever met zijn handen werkte’. Maar in welke richting? En was richting Waagplein niet een stuk aantrekkelijker? Het Alkmaarse uitgaansgebied, waar een aantal vrienden zich regelmatig ophield, lonkte.
Zijn vader, Gerard Koks, zag de twijfel en nam hem in dienst bij het bedrijf dat hij had opgericht. Zo zou Rick zich gewoon een beetje kunnen oriënteren. “Maar ik moest wel mijn school afmaken, want, zei mijn vader, ‘anders kan ik dit hier niet verklaren’. Ik heb het gedaan en achteraf had ik er geen spijt van. Ik ben bij mijn vader blijven werken. Ik was het zoontje van de baas en zoiets heeft een voordeel en een nadeel. Het voordeel is dat je een springplank hebt, het nadeel dat je niet wordt gezien als een van de medewerkers; als ik bij een groepje ging staan, werd het ineens stil.”
Het is allemaal goed gekomen. Zijn vader had hem weliswaar met een kruiwagen door de voordeur gereden, maar daarna moest hij het zelf uitzoeken. Dat besefte hij maar al te goed. Of hij zou slagen en zou worden geaccepteerd zou geheel van zijn eigen inbreng en houding afhangen. “Ik kwam op de afdeling verkoop terecht, werkte hard en behaalde mijn diploma’s. En ik heb mezelf open opgesteld, onderdanig zelfs. Zoiets vormt je karakter. Als je je niet openstelt, kom je arrogant over en dan kun je het wel vergeten.”
Met horten en stoten, zoals hij het zelf noemt, heeft hij zich opgewerkt tot wat hij nu is: directeur/eigenaar van de KOKS Group. Een bedrijf waarvan er niet zo heel veel bestaan – in Nederland welgeteld drie, in de hele wereld slechts twintig. De KOKS Group mag zich in zijn branche – het produceren en leveren van geavanceerde reinigings- en transportmachines voor de marktsegmenten riool en industrie – zelfs de grootste van Europa noemen. Iets waar Rick enorm trots op is.
Het hoofdkantoor bevindt zich aan de Diamantweg in Alkmaar en van daaruit lopen vertakkingen naar alle hoeken van de wereld, zoals Polen, Tsjechië, Australië en China. De groei zit er nog altijd in. “We groeien elk jaar met vijftien procent. En elk jaar denk ik: het is mooi geweest. Maar ja, dan komt er toch weer iets op ons pad.”
Zo’n enorm, internationaal bedrijf – is het allemaal nog wel te overzien? Rick knikt instemmend. “Het is voor mij belangrijk goeie mensen om me heen te hebben, en die heb ik. Laatst ben ik twee weken naar Spanje geweest. Ik heb slechts drie belletjes gehad. Een beetje dubbel is het wel. Enerzijds ben ik een control freak en word ik dan wat onrustig, maar anderzijds weet ik dat alles goed komt.”
De KOKS Group heeft zich sterk ontwikkeld. Gebleven is de kenmerkende Alkmaarse cultuur, die door Rick graag hoog wordt gehouden. “We zijn hier allemaal gestart met bollen pellen, werken voor je geld. In het bedrijf heerst een hands on-mentaliteit, geen blabla. En iedereen stormt hier gewoon naar binnen. Dat is Alkmaar – we houden hier niet van hiërarchie. Er heerst betrokkenheid en we doen veel met elkaar. Wielrennen bijvoorbeeld, de Amstel Gold race. Daar nemen we met een groep collega’s jaarlijks aan mee. En er liggen hier kansen om je te ontwikkelen, datgene te doen wat je leuk vindt. Een van mijn beste exportmedewerkers was eerst vrachtwagenchauffeur.”
